مثال :

از نگاه بچگی ... حواسم باشد که چه چیزی را قول میدهم و اگر نتوانم ان را انجام دهم خیلی خیلی بد خواهد شد و سعی کنم تا انجا که می توانم قول علکی ندهم

حال از نگاه بزرگسالی ... عیب ندارد قول دادم که دادم , او باید مرا درک کند که مشغله دارم( و با همین فکر به همه به راحتی قول می دهند )

قول دادن امری بسیار مهم است و نباید ان را چیزی بی ارزش دانست و قبل از قول دادن شرایط خود را سنجیده و بعد قول دهیم ...

آری افکار کوچکی بسیار قشنگ تر و با نظم تر از بزرگیست ... دلم می خواست بچه باشم تا یک فرد بد قول .

 

نوشته شده در جمعه 92/2/27ساعت 12:23 عصر توسط پویا نظرات ( ) | |